و در جایی دیگر می‌گوید:
| یــاد آن عــهدی که دور از چشم زخم آسمان | با تـــو بودم در کـــنار زنــــده‌رود و مرز جــی |
مؤلف هفت اقلیم با آن‌که از مردم ری بوده‌است و در هندوستان سکونت داشته‌است از بوی خوش اصفهان طرب‌انگیز شده‌است و می‌نویسد:
| لــــب زنـــــده‌رود ونسیم بــــه | لــــب دلستان و می‌خوشگوار | |
| ز دل بـــیخ انـــده چنان بر کــند | کــه بـــیخ سـتم خنجر شهریار |
صائب، ملک‌الشعرای عصر شاه عباس دوم در آن زمانی که در هندوستان بوده‌است با وجود این که از کمال احترام و شخصیت برخوردار بوده‌است و به‌راحتی زندگانی می‌کرده‌است و در دربار شاه جهان قدر و منزلتی بسزا داشته‌است، دائماً متذکر به ذکر ایران و بازگشت به اصفهان و اقامت در ساحل زاینده‌رود بوده‌است و در این مورد چنین گفته‌است:
| خوش آن روزی که صائب من مکان در اصفهان سازم | ز وصف زنده‌رودش خامه را رطب اللسان سازم |
اماکن تاریخی در استان اصفهان